Wat is kennis?

Kennis is het resultaat van denken. Ze ontstaat wanneer een individu een vraag stelt en daarop een (tijdelijk) antwoord vindt dat voor hem of haar betekenisvol is. Kennis is dus geen absolute waarheid, maar een voorlopige conclusie binnen een bepaald denkkader. Ze vormt zich door observatie, analyse, vergelijking, interpretatie en integratie van informatie – kortom: door vraaggestuurd denken.

Kennis is persoonlijk én collectief. Ieder mens bouwt zijn eigen kennis op via unieke ervaringen, emoties, karaktereigenschappen en cognitieve structuren. Maar tegelijkertijd wordt kennis gedeeld via taal, onderwijs, cultuur en technologie. Zo ontstaat een collectieve kennisbasis die voortdurend evolueert.

Kennis kan rationeel, ervaringsgericht, intuïtief of technisch zijn. Wetenschappelijke kennis onderscheidt zich door haar methodiek: systematische observatie, herhaalbaarheid en falsifieerbaarheid. Maar ook filosofische of levensbeschouwelijke kennis – hoe moeilijk meetbaar ook – speelt een essentiële rol in hoe mensen zin en richting geven aan hun bestaan.

We moeten dus erkennen dat kennis niet louter het bezit is van feiten of informatie, maar een levend, dynamisch proces is. Kennis groeit door twijfel, doorvragen, bijstellen en vernieuwen. Ze is meer dan het opslaan van gegevens – ze is het begrijpen van verbanden. Kennis vraagt dus niet enkel een geheugen, maar vooral een denkend brein dat kan abstraheren en reflecteren.

Kennis is in essentie: het resultaat van een betekenisvolle interactie tussen vraag en antwoord. En in die zin is kennis nooit definitief, maar steeds in wording.